Saltar ao contido principal

Publicacións

Mostrando publicacións desta data: Maio, 2017

Revista Elipse nº11

Mais umha vez, agora para este número 11 da revista Elipse , volto a deixar um pequeno contributo narrativo . O relato, nesta ocasiom, intitula-se Canção de embalar. Deixo-vos cá a capa da nova revista com o seu sumário, além da ligaçom.   http://circuloedicoes.blogspot.com.es/p/revista.html  

O saqueo das arcas do Estado

http://www.diariodeferrol.com/opinion/henrique-dacosta/saqueo-das-arcas-do-estado/20170518001446190006.html O título do noso artigo do día 18 de maio para o Diario de Ferrol responde ao de "O saqueo das arcas do Estado". Acho que non precisa de máis presentacións. De modo que, a quen lle apetecer lelo, aquí llo deixo. 

As dúas noveliñas en galego de Wenceslao Fernández Flórez

Nada novo descubrimos se, como nos ten referido Ricardo Carvalho Calero na súa Historia da Literatura Galega Contemporánea , pomos en dúbida que estas dúas narracións de Wenceslao Fernández Flórez a que aludimos no título non fosen escritas orixinalmente en lingua galega polo seu autor. Ben ao contrario, tería sido Leandro Carré, director da revista Lar , e a xulgar polo afirmado polo polígrafo ferrolán, quen traducise realmente para a nosa lingua as dúas noveliñas, escritas previamente en español polo narrador coruñés, autor , entre outras, de Volvoreta ou de El bosque animado . Estamos a falar das novelas curtas A miña muller (1924), que sería o nº1 con que se estrearía a revista Lar, so a dirección de Leandro Carré Alvarellos, e d' O ilustre Cardona (1927), que faría o nº27 da devandita colección.    As dúas narracións, e seguindo o xenio tan característico do seu autor, pertencen ao xénero humorístico. E así como “ todo verdadeiro humorista nace dunha fon

Un binomio chamado Charles Chaplin e Jackie Coogan

http://www.diariodeferrol.com/opinion/henrique-dacosta/binomio-chamado-charles-chaplin-jackie-coogan/20170503232435188548.html A propósito do último dos cineconcertos celebrados no teatro Jofre de Ferrol, aquí vos deixo as miñas impresións sobre el. Simplemente, debo dicir que é o meu desexo que en próximos anos se sigan a repetir estes espléndidos ciclos que xuntan cinema silente coas mellores músicas. Nesta ocasión, o trío Caspervek, fundado en Vigo, unha delicia.