O pasado 25 de novembro tivemos o inmenso pracer de participar no Club de lectura de Adultos do IES Sofía Casanova de Ferrol. De antemán xa, dicir que foi para min un acto emotivo e tremendamente gratificante poder charlar da miña obra de maneira tan distendida. Os lectores, verdadeiros entregados á causa, fixeron unha análise de novela exhaustivísima, tanto que mesmo me deixaron atónito por tamaño partido como lle foron tirando. A profesora e amiga, Pilar Berrio, actuou de presentadora da actividade, glosando aspectos de carácter biográfico, pero que, para a nosa sorpresa, se estenderon até límites insospeitados cun power point en que con total pormenor fixo unha localización xeográfica da novela, un estudo psicolóxico dos personaxes, así como do estilo e da lingua, explicación do título, temas, estrutura, etc.
[Con este propósito, deixo aquí ligazón: http://lecturasnosofia.blogspot.com.es/2014/11/encontro-con-henrique-dacosto-un.html]
A escrupulosidade posta na interpretación, así como a delicadeza en saber comprender de maneira tan cabal a novela, non deixaron de sorprendernos en todo momento. Tanto é así, que o tempo se nos pasou voando, e ficando encantados por unha resposta tan positiva, sen dúbida como nunca tivera até o de agora en ningún outro club de lectura. Mesmo deu para estabelecermos elementos comparativos con outras novelas e novelistas que, dun xeito máis ou menos acaído —que neste campo talvez os críticos e teóricos da literatura terían de ser os que opinasen con maior rigor científico—, falaron acerca de La colmena, de Camilo José Cela, ao se facer fincapé nun certo aspecto coral que na nosa narración existe. Ou o Memorial do convento, de José Saramago, a respecto do elemento construtivo: na do portugués, o propio convento, na nosa, os túneles das baterías de Covas; mais tamén por un certo paralelismo visto entre a Blimunda de Saramago e a nosa Balbina, ambas as protagonistas de cadansúa narración.
O autor co(a)s integrantes do Club de Lectura |
E desta guisa foron saíndo toda unha pléiade de aspectos, moitos nos que si tiñamos reparado, e outros nos que nunca nos fixaramos pero achamos criteriosos. Personaxes que responden á realidade, mais outros en que se quixeron ver persoas reais sen o seren. A itinerancia do relato e os saltos no tempo, á parte dunha procura a cegas cun final inesperado, tamén quixeron ser resaltados polas lectoras e lectores deste club, e ao cal lles estou tremendamente agradecido, pois fixéronme pasar un serán do máis frutífero, estimulante e do que puiden tirar inmensísimo proveito.
Comentarios
Publicar un comentario